Termin radiestezja wywodzi się od łacińskiego sława radiatio, czyli promieniowanie oraz greckiego aesthesia – wrażliwość. Posługując się zatem dosłownym tłumaczeniem radiestezją jest wrażliwość na promieniowanie. Pojęcia zostało wprowadzone w latach trzydziestych XX wieku przez francuskiego radiestetę księdza Abbé Alexis Bouly. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego radiestezja to nauka, która zajmuje się emisją jonów przez nieradioaktywne cząsteczki.
Radiestezja przez większość ludzi zaliczana jest do grona nauk alternatywnych, która opiera jest na zwykłym przypadku, a nie wiedzy naukowej. W Polsce z prawnego punktu widzenia radiesteci na równi są traktowani z astrologami, wróżbitami oraz bioenergoterapeutami. Zadaniem radiestezji jest wyszukanie określonego obiektu, np. wody, metalu, a nawet osób zaginionych przy pomocy specjalnej różdżki. Przyrząd ten powinien wyczuć rezonans promieni danego przedmiotu lub osoby.
Zjawisko radiestezji starano się wyjaśnić dwiema metodami. Pierwsza określana jako fizyczna, zakłada wysłanie wybierających strumieni promieni przez żyły wodne. Ten specjalny rodzaj drgań wyczuwany jest przez nieliczne osoby. Promieniowanie wprawia w drganie ludzkie mięśnie, co w konsekwencji wprawia również w ruch wahadełko lub różdżkę. Natomiast teoria mentalna związana jest z parapsychologią, ponieważ radiestezja miałaby być właściwości umysłu człowieka.
Radiestezja zajmuje się poszukiwaniem niewidocznym przez innych specjalistów, nowych ujęć wody. Zdarza się, że poszukuje się również surowców naturalnych. Początkowo ograniczano się wyłącznie do tych praktyk. Jednak z upływem czasu radiesteci zaczęli prowadzić również terapie medyczne, w takcie których stawiają diagnozę oraz wskazują najwłaściwsze leki. Ponadto mogą uczestniczyć w pracach archeologicznych, jako pomoc przy poszukiwaniu wykopalisk lub nawet wspomagać kryminologów w śledztwach, dotyczących osób zaginionych.
Radiestezja jako rodzaj medycyny alternatywnej, wspomaga akupresurę i bioenergoterapię. Terapeuta wyczuwa promieniowanie, dzięki czemu jest w stanie określić, na jakie zaburzenia chorobowe, cierpi pacjent. Bardzo często przy diagnozowania wykorzystywane jest wahadełko. Jego ruchu określają rodzaje chorób i są jasnym sygnałem dla radiestów, co do dalszego postępowania leczniczego.