Nowe, bardziej czytelne etykiety umieszczone na produktach żywnościowych mają sprawić, by konsumenci bardziej świadomie dokonywali zakupu.
Od 13 grudnia 2014 roku stosowane jest Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1169/2011 z 25 października 2011 w sprawie przekazywania informacji dotyczących etykietowania żywności w odniesieniu do każdego sektora spożywczego. Weszło ono w życie 13 grudnia 2011 roku. Specjaliści do spraw żywienia twierdzą, że określenie wspólnych i jednolitych dla całej Unii Europejskiej wymogów, definicji oraz procedur doprowadzi do stworzenia jasnych ram do rzetelnego informowania konsumenta. Przede wszystkim jednak posłuży zwiększeniu poziomu ochrony zdrowia, a także interesów konsumentów.
Na podstawie informacji zawartych w artykułach 10-35 analizowanego rozporządzenia do obowiązkowych informacji na temat żywności, które powinny znajdować się na opakowaniu należą:
- nazwa żywności,
- wykaz składników,
- ilość netto,
- data ważności,
- warunki przechowywania,
- nazwa i adres producenta,
- kraj pochodzenia,
- instrukcja użycia,
- alergeny,
- wartości odżywcze,
- a także wszelkie składniki bądź substancje pomocnicze w przetwórstwie oraz ilość określonych składników lub kategorii składników.
Kluczowe zmiany regulowane przez przytaczane powyżej rozporządzenie, w zakresie etykiet zamieszczanych na produktach, dotyczą przede wszystkim: zwiększenia czytelności etykiet, umieszczania na produktach przejrzystych i pełnych informacji o alergenach, a także obowiązku informowania konsumentów o wartościach odżywczych produktu oraz informowaniu o kraju pochodzenia. Należy podkreślić jednak, że nie wszystkie zmiany weszły w życie z dniem 13 grudnia 2014 roku. Wyjątek stanowi umieszczanie informacji o wartości odżywczej na produktach. Zmiana ta zacznie obowiązywać dopiero 13 grudnia 2016 roku.
Zwiększenie czytelności etykiet na opakowaniach w głównej mierze skupiać się będzie na charakterze informacji, które powinny być łatwo dostępne. Oznacza to, że etykieta powinna charakteryzować się widocznością oraz czytelnością –wykorzystana czcionka musi posiadać wielkość co najmniej 12 mm. Ponadto zawarte informacje powinny być umieszczone bezpośrednio na opakowaniu lub na załączonej etykiecie. Treści powinny uwzględniać język łatwo zrozumiały dla konsumentów w danym kraju.
Zmiany wprowadzone w pierwszej połowie grudnia 2014 roku spowodowały, że na etykietach żywności zawierającej substancje, które stanowią zarzewie alergii lub powodują reakcję nietolerancji, nazwa alergenu musi być wyróżniona spośród wykazu pozostałych składników gotowego wyrobu. Sposobów na wskazanie alergenów w produkcie jest wiele. Może zostać wykorzystane podkreślenie, zmiana stylu lub koloru czcionki, a także zmiana tła.
Zamieszczanie na etykiecie informacji na temat kraju pochodzenia również zostało wprowadzone jako obowiązek za sprawą Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE). Informacje te dotyczą przede wszystkim rodzajów mięsa innego niż wołowina, mleka, a także mleka wykorzystywanego w produktach mlecznych, nieprzetworzonych środków spożywczych, jednoskładnikowych produktów, jak również składników, które stanowią więcej niż 50% środka spożywczego.
Obowiązek informowania o wartościach odżywczych produktu, zgodnie z założeniami, zostanie wprowadzony w życie z dniem 13 grudnia 2016 roku. Uwzględniał on będzie:
- po pierwsze podawanie informacji podstawowych tj.: wartość energetyczna, ilość tłuszczu, kwasów tłuszczowych nasyconych, węglowodanów, a także białka, soli oraz cukrów,
- po drugie informacji dodatkowych, do których należą: kwasy tłuszczowe jednonienasycone, kwasy tłuszczowe wielonienasycone, jak również alkohole wielowodorotlenowe oraz skrobia i błonnik.
Warto nadmienić, że zmiany związane z informacjami na etykietach dotyczą wszystkich, którzy biorą udział się w procesie „from farm to fork” – od farmy do widelca. Odpowiedzialność za stosowanie nowych przepisów ponosi firma bądź podmiot, pod którego nazwą środek spożywczy lub produkt jest wprowadzany na rynek europejski, a także importer na rynek Unii Europejskiej.
O ile mi wiadomo cukry należą do węglowodanów
Tak, cukry oczywiście należą do węglowodanów, ale na etykietach producenci je rozróżniają, przy czym cukry oznaczają cukry proste (czyli monosacharydy i disacharydy), a pod pojęciem węglowodanów kryją się cukry złożone (czyli polisacharydy) – korzystniejsze dla naszego organizmu.